یهودیان باید داستان‌هایشان را بازگو کنند

این حق هر انسانی است تا در مقطعی از زندگی‌اش شاهد این باشد که تجربیات زندگی‌اش به درستی روی صحنه یا پرده سینما به نمایش در آمده است. تولید جدید کمپانی بریتانیایی «فالستو» نمایش موزیکالی درباره ناکارآمدی یک خانواده یهودی در مواجه با بحران ایدز است. با اطلاعاتی که در اختیار داریم، در این نمایش حتی یک فرد یهودی در میان بازیگران اصلی، یا گروه‌های تولیدی و هنری حضور ندارد.

دو هفته پیش، من به همراه چند تن دیگر از هنرمندان یهودی، نامه سرگشاده‌ای را در این‌باره منتشر کردیم. بازیگران و هنرمندانی همچون «میریام مارگولیز» و «مورین لیپمن» این نامه را امضاء کردند. ما این نکته را یادآور شدیم و از تغییر نگرش فرهنگی به‌وجود آمده برای اقوام اقلیت، که پس از یک مبارزه طولانی و مهم مشخص کردند که باید نقش فعالی در بازگو کردن داستان‌هایشان داشته باشند، قدردانی کردیم. نامه سرگشاده ما شامل نمونه‌های مختلفی از عدم ارائه تصویر صحیح از شخصیت‌های یهودی و پاک کردن داستان‌های آنها بود، اما محور اصلی آن درباره نمایش فالستو بود. ما در آن نامه نوشتیم، در حالی که افراد غیر یهودی می‌توانند و باید نقش یهودیان را بازی کنند، اما انجام این کار و غیبت هنرمندان یهودی در این موارد، می‌تواند منجر به ارائه یک نمایش غیرواقعی، جعل هویت و سوء‌تفاهم شود.

از آنجایی که به طور آشکار این نمایش درباره زندگی افراد یهودی است، مخصوصاً اینکه درباره برنامه‌ریزی و برپایی یک جشن بارمیتزوا (جشن تکلیف پسران یهودی در سیزده سالگی) است، مشکل ساز بودن این مسئله را زمانی دریافتیم که در این نمایش، به طور معناداری از هیچ هنرمند یهودی استفاده نشده بود. ما احساس کردیم که در نقطه معینی از نمایش، آرام آرام در حال سرزنش خود هستیم، مانند آهنگ شروع نمایش با عنوان «چهار یهودی در یک اتاق دیوانه بازی در می‌آورند»، وقتی شوخی درباره ما است اما از جانب ما نیست، مسئله را تا حدی تیره‌ می‌کند.

شرکت تولید کننده این نمایش کمپانی «سِلادور» است. رفتار آنها به جای گوش کردن، منعکس کردن یا عذرخواهی از ما، چشم پوشی، تیره و تار کردن و جلوگیری از ابراز نگرانی‌های ما بوده است. در دوره‌ای که یهودی ‌ستیزی در حال افزایش است، و در حالی که فقط نیم درصد از جمعیت بریتانیا را یهودیان تشکیل می‌دهند، ما درخواست کرده‌ایم که به‌عنوان یک قوم اقلیت از ما محافظت شود و این حق به ما داده شود تا داستان‌های خودمان را بازگو کنیم، تا اینکه شاهد باشیم که این داستان‌ها به طور صحیح یا ناصحیح به ما و برای ما گفته شود.

در بیانیه این کمپانی آمده است: «با احترام به بازیگران خود، همانند تمام کارفرمایان در بریتانیا ما ملزم هستیم تا مراحل استخدامی را بدون هیچگونه تبعیض وغرض ورزی نسبت به مذهب، نژاد، جنسیت، سن و یا هرگونه جنبه شخصیتی افراد انجام دهیم. ما از هیچیک از اعضاء گروه هنری و نقش آفرینان خود درباره هیچ کدام از خصوصیات اشاره شده سؤال نمی‌کنیم، و فکر می‌کنیم که انجام این کار نیز مناسب نیست این نمایش و احترام به میراث فرهنگی بر روی صحنه مهم‌ترین اولویت ما است و در مورد آن بسیار جدی هستیم. ما به گروه‌های هنری و تولیدی خود اعتماد کامل داریم تا اطمینان حاصل کنیم که این محصول هنری به خوبی تمام شخصیت‌های فوق‌العاده بوجود آمده توسط ویلیام فین و جیمز لپین را به نمایش می‌گذارد».

کمپانی سلادور و دیگر شرکت‌های فعال در این زمینه، سعی کرده‌اند تا این بحث را به سمت نقش آفرینان ببرند، در صورتی که ما خیلی آشکارا در نامه اصلی خود بیان کردیم که کاملاً بر این باور هستیم که غیر یهودیان می‌توانند نقش یهودیان را بازی کنند. آنچه به طور واقعی درخواست ما بوده این است که به طور معنادار و حقیقی در کل مجموعه هنری از افرادی استفاده شود که درک درستی از تجربیات یهودیان دارند.

استیون دکستر، یک مشاور هنری یهودی، بعدا اعلام کرد که وی با تهیه‌ کنندگان کار می‌کرده است، اما زمانی این حرف را گفت که نامه ما منتشر شده بود. درخواست‌های بیشتر ما منجر به این شد که که مسئول روابط عمومی این نمایش تایید کند که او عضو تیم هنری این نمایش نیست و در کل این نمایش مسئولیت و دخالت محدودی دارد. به علاوه، کمپانی سلادور در هیچیک از بیانیه‌های خود هیچ اشاره‌ای به حضور این شخص نکرده بود. اگر آنها واقعاً بر این باورهستند که داشتن نماینده مهم بود بنابراین اطمینان مجدد زود هنگام از حضور وی تا حدی در راستای نگرانی‌های ما بوده است.

هنگامی که نامه را نوشتیم امیدوار بودیم که این نمایش به‌عنوان یک مورد تحقیقی در یک گفتگوی گسترده درباره حضور هدفمند یهودیان در بازگو کردن روایت‌های یهودی باشد. ما تصور کردیم که این شرکت بخصوص، متوجه پیچیدگی این موضوع خواهد شد و به ما این اطمینان را می‌دهد که به ما گوش دهند و هدفشان این باشد که دفعه بعد بهتر عمل کنند.

با اینکه این امکان وجود دارد که هنرمندان بدون زندگی کردن یک تجربه خاص، حساس و باهوش باشند و در جزییات تحقیق کنند، ما اعتقاد داریم که حقیقتاً «سخت است که چیزی را بدانید که نمی‌دانید». فقط صداهای حقیقی افراد اقلیت در یک فرآیند یکپارچه می‌توانند درباره سنت‌ها، مراسم و تاریخ و فرهنگ موجود در داستان‌های آنها صحبت کنند. علاوه بر این، مخاطب غیر یهودی، به احتمال زیاد نمی‌تواند مسائل اشتباه و یا نادیده گرفته شده را درک کند. اگر مشاهده این نمایش یک فرصت کمیاب برای افراد غیر یهودی است تا یک خانواده یهودی را بر روی صحنه ببینند،  پس حتماً باید اطمینان حاصل شود که به دقیق‌ترین شکل ممکن اجرا شود.

در مورد نامه، ما پیش از شروع نمایش فالستو مدت زمان زیادی درباره مسائلی بیش از این نمایش بحث کرده بودیم. نمونه‌های دیگری از ارائه نادرست اطلاعات، موارد کلیشه‌ای و اطلاعات جعلی در سراسر فرهنگ عامه وجود دارد. اما نمونه‌هایی از کارهای یهودیان که از تنوع و ترکیب گروه‌های هنری یهودی و غیریهودی و بازیگران مختلف بهره گرفته‌اند؛ نمایش‌هایی مانند «شام جمعه شب» و یا «یهودیان بد و نافرمانی» که  به خوبی اجرا شدند و مخاطبان یهودی نیز از آنها استقبال کرده‌اند.

ما عمیقا از دیگر صداهای اقلیت و گروه‌هایی که قدرت پیام ما را چند برابر کردند و الهام‌بخش ما بودند و در این مناظره از طرف ما نیز صحبت کردند سپاسگزاریم. با این وجود، باعث شرمساری است که صداهای اکثریت و دیگر تهیه کنندگان و کارگردان‌های هنری در این زمینه سکوت کردند.

ما خوشبین هستیم که می‌توانیم به دیگر شرکت‌های تولیدی کمک کنیم تا در آینده از بروز چنین اشتباهاتی جلوگیری به عمل آید. ما با ایجاد اتاق‌های بحث و گفتگوی آزاد، و ارائه دستورالعمل‌های خوب و راهنمایی‌های مورد نیاز از آنها حمایت می‌کنیم، تا اینکه این اشتباهات تکرار نشوند. ما همچنین در کنار دیگر گروه‌های اقلیت برای اطمینان از حضور پر رنگ آنها در بیان داستان‌هایشان کار می‌کنیم و حامی آنها هستیم. هر فردی حق دارد تا فرصت مشاهده تجربیات خود بر روی صحنه را داشته باشد. این بار این فرصت از ما گرفته شد. امیدواریم با صحبت درباره آن از وقوع مجدد آن جلوگیری شود.  

https://www.independent.co.uk